همشهری آنلاین: «محمودیه» از محله‌های قدیمی شمال تهران است که از شمال به ولنجک، جنوب به پارک وی، شرق به خیابان ولیعصر(عج) و غرب به اوین می‌رسد.
در روزگاران قدیم اراضی این محله متعلق به حاج میرزا عباس آقاسی، وزیر محمد شاه قاجار، پدر ناصرالدین شاه بود؛ برای همین این محدوده به عباسیه شهرت داشت و چون دور تا دور آن دیوار شده بود، به آن قلعه عباسیه هم می‌گفتند. نام قلعه عباسیه در کتاب ناسخ التواریخ آمده است. در آن زمان زمین‌های دِه محمدیه (محله زعفرانیه) نیز بخشی از قلعه عباسیه بود، اما بعدها که محمد شاه در بخش جنوبی قلعه عباسیه برای خود کاخی بنا کرد، دِه محمدیه از قلعه عباسیه جدا شد. در اسناد تاریخی آمده کاخ ده محمدیه به محمدشاه وفا نکرد و او به محض ورود به کاخ از دنیا رفت.
اما چگونه قلعه عباسیه به محمودیه تغییر کرد؟ به‌گفته اهالی قدیمی محله محمودیه، فردی به‌نام علاءالدوله قلعه عباسیه را از حاج میرزا آقاسی خرید و نام محله را به خاطر پسرش محمود علاءالدوله، محمودیه گذاشت تا اینکه ۸۶سال قبل زمین‌های محمودیه جزو دارایی دکتر اشتمپ شد. او نخستین دندانپزشک ایران و دندانپزشک احمد شاه قاجار و فردی سوئیسی بود که خانه‌اش در شمال محمودیه قرار داشت. اشتمپ زمین‌های محمودیه را به قطعات بزرگ ۵ هزار متری و بیشتر تقسیم کرد و آنها را به افراد خارجی که هر کدام به دلایل مختلف مانند جنگ، ماموریت و... در ایران بودند، فروخت. برای همین بیشتر افراد خارجی و مسیحی در این محله سکونت داشتند. در کتاب «فرهنگ قصران» حسین کریمیان نیز آمده است: «محمودیه بخش حومه شمیرانات و در ۲کیلومتری جنوب غربی تجریش و جمعیت آن حدود ۶۰ تن مسیحی است...».
