قتل عام خاموش غزه در سایه وتوی آمریکا
ویرانی، گرسنگی و مرگ در غزه به اوج خود رسیده و در این میان، وتوی قطعنامه آتش‌بس توسط آمریکا، مهر تایید نهایی را بر فاجعه انسانی در این باریکه پرتاب کرده است.
سرویس اجتماعی شهریور: شهر غزه، این روزها نه تنها در جغرافیای خاورمیانه، که در وجدان جهانی، به نمادی از ویرانی و ناامیدی بدل شده است. ساکنان این منطقه، میان ماندن و شهادت در زیر آوار بمباران‌های بی‌امان اسرائیل، یا کوچ اجباری به جنوب، انتخابی تلخ و ناگزیر را پیش روی خود می‌بینند. فاجعه انسانی در غزه ابعاد هولناکی به خود گرفته است؛ گرسنگی و قحطی جان دست‌کم ۴۳۲ نفر، از جمله ۱۴۶ کودک را ستانده است. دو سال جنگ و تجاوز شبانه‌روزی، آمار شهدای فلسطینی را از مرز ۶۵ هزار نفر عبور داده و بیش از ۱۶۵ هزار نفر را مجروح کرده است. اجساد بی‌شمار قربانیان همچنان زیر آوار مدفون مانده و تیم‌های امدادی به دلیل شرایط وخیم میدانی، از دسترسی به آن‌ها ناتوانند.
از یازدهم آگوست، با آغاز دور دوم حملات زمینی اسرائیل، بیش از ۱۷۰۰ برج مسکونی و ۱۰ هزار واحد مسکونی به طور کامل ویران شده‌اند. این یعنی حداقل ۷۵ هزار نفر خانه‌های خود را از دست داده‌اند و بیش از یک میلیون نفر در نتیجه این عملیات، آواره شده‌اند. در این میان، آمریکا با وتوی قطعنامه‌ی شورای امنیت سازمان ملل، عملاً مانع از برقراری آتش‌بس فوری و رسیدگی به وضعیت فاجعه‌بار انسانی در غزه شد. قطعنامه‌ای که با حمایت ۱۴ عضو از ۱۵ عضو شورا، خواستار آتش‌بس بی‌قید و شرط، آزادی اسرا و لغو محدودیت‌های کمک‌های بشردوستانه بود، با رای مخالف آمریکا به سرنوشت تلخ دیگری دچار شد.
جالب اینجاست که مورگان اورتگاس، معاون فرستاده ویژه آمریکا در امور خاورمیانه، پس از رای منفی به قطعنامه، با صراحت اعلام کرد: “مخالفت ایالات متحده با این قطعنامه جای تعجب ندارد.” این گفته، مهر تایید بر نقش آمریکا به عنوان بزرگترین تامین‌کننده تسلیحاتی و سیاسی اسرائیل در این جنگ است. حتی برنی سندرز، سناتور آمریکایی و یهودی، با استناد به شواهد حقوقدانان بین‌المللی و گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری، اسرائیل را به ارتکاب “نسل‌کشی” متهم کرده و تلاش ناکامش برای جلوگیری از ارسال ۸.۵ میلیارد دلار سلاح به اسرائیل، گواهی بر این مدعاست.
ماه خرداد امسال، هشتصدمین هواپیمای حامل تسلیحات آمریکایی در اسرائیل به زمین نشست؛ رقمی که مجموع کمک‌های تسلیحاتی آمریکا به اسرائیل را به بیش از ۹۰ هزار تن رساند. این کمک‌ها شامل خودروهای زرهی، مهمات، تجهیزات حفاظتی و بمب‌های سنگرشکن بوده و نشان از تعهد نامحدود واشنگتن به تل‌آویو دارد. این حمایت‌ها تنها به دولت ترامپ محدود نمی‌شود؛ گزارش‌ها حاکی از آن است که دولت بایدن نیز ۷۰ درصد هزینه‌های جنگ غزه را تامین کرده است. حتی پیش از آغاز جنگ، آمریکا بیش از ۱۳۰ میلیارد دلار کمک و سلاح در اختیار اسرائیل قرار داده بود که این رقم، بیش از هر کشور دیگری در تاریخ است.
پس از وتوی قطعنامه آتش‌بس، سفیر الجزایر در سازمان ملل، با لحنی گلایه‌آمیز گفت: “برادران فلسطینی! خواهران فلسطینی! ما را ببخشید که تلاش‌های‌مان به بن‌بست می‌رسد.” او با اشاره به کشته شدن بیش از ۱۸ هزار کودک و ۱۲ هزار زن در این جنگ، از “مصونیت” اسرائیل در برابر مجازات، نه به دلیل قوانین بین‌المللی، بلکه به دلیل “تعصب نظام بین‌المللی” گله کرد. این شکست در آستانه هشتادمین سالگرد تاسیس سازمان ملل، لحظه‌ای “غم‌انگیز” بود که ناتوانی این سازمان در استقرار صلح را آشکار ساخت.
دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، نیز با انتقاد از عملکرد شورا، خواستار اصلاح ترکیب آن شد و تاکید کرد که ترکیب فعلی متعلق به سال ۱۹۴۵ است و با دنیای امروز همخوانی ندارد. شورای امنیت با داشتن ۵ عضو دائم و حق وتو، در موارد بسیاری، از جمله در جنگ غزه، نتوانسته نقش خود را در حفظ صلح جهانی ایفا کند.
تاریخچه وتو در شورای امنیت نشان می‌دهد که آمریکا، با ۵۱ بار وتو به نفع اسرائیل، عمده‌ترین حامی تل‌آویو در این نهاد بین‌المللی بوده است. در جریان جنگ غزه نیز، آمریکا با وتوی حداقل ۶ قطعنامه آتش‌بس، حمایت بی‌قید و شرط خود را از اسرائیل نشان داده است. این در حالی است که بسیاری از کشورها، نهادهای حقوق بشری و حتی متحدان اروپایی آمریکا، خواستار تغییر رویکرد واشنگتن و پذیرش مسئولیت بین‌المللی شده‌اند. اما به نظر می‌رسد در میان سیاستمداران آمریکایی، هیچ اولویتی بالاتر از رضایت اسرائیل نیست، حتی اگر به قیمت جان هزاران نفر در غزه تمام شود./ پایان پیام
