چت‌بات‌ها به جنگ فقر می‌روند

طبق آخرین گزارش‌ها، کمتر از سه سال پس از معرفی ChatGPT، حدود ۸۰۰ میلیون بزرگسال در سطح جهانی به‌طور هفتگی از این فناوری استفاده می‌کنند. جالب است که استقبال از هوش مصنوعی در کشورهای در حال توسعه، به‌ویژه در هند و برزیل، به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است.

چت‌بات‌ها به جنگ فقر می‌روند
موفقیت‌های هوش مصنوعی در کشورهای در حال توسعه: از کنیای شرقی تا نیجریه، پتانسیل‌ها و چالش‌ها در حال شکل‌گیری است

به گزارش شهریور: در حالی که هوش مصنوعی به سرعت در حال گسترش است، شواهدی از موفقیت این فناوری در کشورهای در حال توسعه به گوش می‌رسد. در کنیای شرقی، یک پروژه مشترک بین «اوپن‌ای آی» و شبکه کلینیک‌های «پندا هلث» موفق به طراحی یک دستیار هوش مصنوعی برای کمک به پزشکان شده است. نتایج یک کارآزمایی گسترده نشان می‌دهد که این ابزار توانسته است خطاهای تشخیصی پزشکان را ۱۶ درصد و خطاهای درمانی را ۱۳ درصد کاهش دهد.

در نیجریه، دانش‌آموزانی که به مدت شش هفته با یک چت‌بات هوش مصنوعی تعامل داشتند، پیشرفت قابل توجهی در درس زبان انگلیسی نشان دادند که معادل دو سال تحصیل اضافی بود. این فناوری در حال طی کردن مسیری مشابه با تلفن‌های همراه است که بسیاری از کشور‌های آفریقایی بدون عبور از مرحله تلفن ثابت، به آن دسترسی پیدا کردند.

با این حال، کارشناسان بر این باورند که برای تحقق پتانسیل‌های هوش مصنوعی، سه مانع اصلی باید برطرف شود. نخستین مانع، دسترسی به اینترنت است که همچنان در بسیاری از مناطق فقیر، هزینه‌بر و دشوار است. در حالی که در کشورهای ثروتمند ۹ نفر از هر ۱۰ نفر آنلاین هستند، این رقم در کشورهای فقیر تنها ۱ نفر از هر ۴ نفر است.

دومین مانع، شکاف مهارتی و زبانی است. بر اساس تخمین‌های بانک جهانی، ۷۰ درصد از کودکان ۱۰ ساله در کشورهای فقیر و متوسط نمی‌توانند متن‌های ساده را بخوانند و این امر کار با چت‌بات‌ها را برای آن‌ها دشوار می‌کند. بیشتر مدل‌های هوش مصنوعی نیز به زبان انگلیسی و زبان‌های کشورهای ثروتمند آموزش دیده‌اند و این باعث می‌شود بسیاری از زبان‌های بومی در این سیستم‌ها نادیده گرفته شوند.

سومین مانع، عدم ادغام هوش مصنوعی با نهادهای موجود است. تجربیات قبلی نشان داده‌اند که حتی اگر فناوری‌ای مانند هوش مصنوعی کارایی داشته باشد، اما اگر به درستی در سیستم‌های آموزشی یا اداری گنجانده نشود، نمی‌تواند به تحول مورد انتظار دست یابد.

در نهایت، موفقیت هوش مصنوعی در کاهش فقر به افزایش بهره‌وری در کل اقتصاد وابسته است. این فناوری تنها زمانی می‌تواند تحولی اساسی ایجاد کند که نهادها و کسب‌وکارها فرآیندهای خود را برای بهره‌گیری از آن به‌روز کنند. اگرچه هوش مصنوعی پتانسیل بزرگی برای دموکراتیک کردن دانش و خدمات دارد، اما تا زمانی که موانع دسترسی، مهارت و ادغام نهادی برطرف نشوند، این خطر وجود دارد که نتواند به وعده‌های خود برای کمک به محرومان عمل کند./ پایان پیام